Pagina in aanbouw

Aanvankelijk was het voornemen om mijn beeldtaal en werkwijze te koppelen aan de werkwijze en beeldtaal die je bij creatief werk gemaakt door andere mensen met autisme veel terug ziet; ik krijg het overzicht niet te pakken.  Toch ook een kenmerk van autisme.

Peter Vermeulen schreef het boek 'Dialogica' en hierin staat duidelijk omschreven wat zoal parallellen zijn tussen het creatieve werk en de werkwijze van mensen met autisme. Wie zijn boek kent en mijn tekst leest zal een en ander wel weten te koppelen en zelfs vrij duidelijk. Ik zal nog updaten en de omschrijving koppelen aan het boek van Vermeulen, maar nu lukt dat niet.

Werkwijze algemeen


Vormen en uitgangspunten

Ik creëer vormen om het maken, zonder vooropgesteld doel. Vormen die zo ontstaan vinden hun weg naar design en kunst. De vormen staan op zich en ontstaan uit een herschikking van elementen volgens een bepaalde wetmatigheid. Mijn basisvorm is de kubus, balk of plaat. Vanuit dit oppervlak of vorm creëer ik mijn eigen vormen of composities. Verhouding doet alles.


Kunst, waar het begon

Voor de Kubieken gebruik ik de uitslag van een kubus of balk als basis, een enkele keer een plaat. De uitslag bewerk ik en zonder materiaal te verliezen of toe te voegen, bouw ik het geheel weer op.

Aanvankelijk was een eis dat elk werk, dus ook de werken waarin ik meerder vormen combineerde, uit 1 vel moesten kunnen komen. De uitslag van de totale vorm mocht niet uit losse tekeningen bestaan. Na een jaar besloot ik deze eis te laten vallen, het lukte altijd wel en het gevolg was dat ik met enorme uitslagen/vellen aan het werk was.

In die tijd gebeurde het ook dat ik vanuit het platte vlak een bol van ribben maakte: Dat werden teveel mogelijkheden en om deze te beperken verbande ik de bollen cirkel onder het mom 'rond is bocht'. Al vind ik bollen fraai, in mijn beelden komen ze niet voor.


Meubels, gebruiksvoorwerpen en technieken

Op een gegeven moment zakte de economie in en verdwenen de kunstopdrachten, op dat moment ben ik mijn vormentaal gaan toepassen op meubels en gebruiksvoorwerpen. De meest recent toegevoegde toepassing zijn sieraden in samenwerking met een goudsmid.

Eind augustus heeft collega Hans Endendijk me laten zien hoe ik moet lassen. Ik las niet zoals het hoort, maar zoals ik het kan, leren komt nog wel. Het onderstel van de salontafel 'Fietsenrek' en mijn vitrine heb ik gelast. Alles in verstek en alles ging goed tot ik een lengte aan moest passen en 2 kopse kanten van buizen aan elkaar moest verbinden. Twee dagen brak ik mijn hoofd erover hoe ik dat voor elkaar moest krijgen, ik snapte niet hoe ik dat aan moest pakken. Nu kost het me moeite om te bevatten dat ik het niet snapte. Mogelijk de zegening van een slecht geheugen.


Werkaanpak

In het kort; ik ga gewoon bezig en de vormen ontstaan omdat ze moeten ontstaan. Ik start met schetsen op papier, of als ik weet wat ik denk dat ik ga maken, komt het voor dat ik ruimtelijk schets. Hiervoor verzamel ik restanten isolatieplaat dat ik in de gewenste maat zaag (meestal 4x4 of 2x2 cm. Met spelden positioneer ik zo de elementen aan elkaar. Als ik een bult resthout heb, doe ik dit ook wel met hout.

Pas vrij recentelijk ben ik 3D tekenprogramma's gaan gebruiken. Vanwege de sieraden ben ik sinds augustus 2023 ook 3D gaan printen. Hoewel mijn werk altijd erg ruimtelijk is, ontstaat het vanuit het platte vlak en was er geen 3D werk - of print behoefte.


Naamgeving

Als werk een titel krijgt, is het vaak omdat er bij een presentatie om een titel wordt gevraagd. Namen baseer ik vaak op plaatsnamen, landen, namen van personen, projecten of een combinatie hiervan. Namen zijn wel handig om werken enerzijds te identificeren en anderzijds om ze te plaatsen in tijd of situaties. Hierdoor gaat er bij mij een belletje rinkelen over welk werk het gaat als iemand het noemt. Een andere manier is het gebruik van een etymologisch woordenboek of een woordenboek waarvan ik de taal niet ken en dan begin ik te bladeren en te associëren.


Kleurgebruik

Ik hou van felle, frisse en contrasterende kleuren. Ze komen niet altijd in mijn werk voor en dat is een aanpassing omdat het blijkbaar erg van de vorm kan afleiden.


Bijzettafel Eska

Ontwerp jaar: 2013

Formaat: 36 x 36 x 57 cm

Materiaal: hout


Eska is het resultaat van een bio based design project, waarbij je als ontwerper een materiaal koos om onderzoek mee te doen. Karton leek me vrij saai, juist een uitdaging om daar iets mee te doen. Ik heb me wel vergist in het karakter van het karton, vooral het door en door gekleurde zwarte karton verraste me, ook qua textuur.


Uitgangspunt indertijd 

“Groei is niet altijd logisch, rechtlijnig of accuraat, ook omwegen leiden naar de toekomst”


- Karton is een alledaags materiaal, prima geschikt voor de papierbak waar het ook uit voortkomt.

- Vernieuwing zit ook in anders kijken naar reeds bestaande materialen. 

- Door karton bestendiger in te zetten, tak je de recycle-kringloop van karton af en kun je het karton voor producten gebruiken die er voorheen enkel in verpakt zaten, zoals een tafeltje.


Naamgeving

De bijzettafel is simpelweg vernoemd naar de kartonfabrikant (Eska Graphic Board), een kattebelletje. 


Aanpak ontwerp

Het creëren van ruimtelijkheid uit het platte vlak is een heimelijk genoegen dat ook terug komt in mijn autonome werk de ‘Kubieken’. Kubieken zijn mathematisch organisch, ze ontstaan vanuit een wetmatigheid. In dit werk wilde ik het doorverwerkte materiaal een verwijzing naar verrijzenis/groei geven, hoe zou een tafelpoot met een groeiafwijking eruit zien. Het verwijzen naar iets met het werk kwam eigenlijk door het herhaaldelijk tegenkomen van termen als ‘biologisch’ en ‘afbreekbaar’. Een bijzettafel is trouwens het meubel waarin ik de meeste vrijheid voor toepassing van vorm vind.


Cadeautjes van vergissingen

Bij de bouw dook een klassiek fout op: een deel van de vormen verlijmde ik in spiegelbeeld. De logica in mijn werk maakt dat elk element maar op een plek past; daar kan niets mis gaan. Zelfs niet als het binnenste buiten / spiegelbeeldig wordt geassembleerd. Alleen moet dat wel consequent en dat gaat regelmatig mis. Ik wijt het zelf aan een heel gebrekkig geheugen, in mijn werk kan dat tot cadeautjes leiden.


Figuratie verschijnt in het werk

Ik bleef dus met extra onderdelen zitten. In één element zag ik een lamp. Hier sijpelde lichtjes de eerste associatie met figuratie het werk in; eigenlijk een no-no in mijn werk dat ‘zonder betekenis’ dient te zijn. De vorm deed in combinatie en associatie denken aan een gestileerde slang die in mijn boom (het tafeltje) zat. Zo werd lamp ‘Snake’ geboren. Snake heb ik daarna gemaakt met een restje (lichtdoorlatend) isolatie materiaal met LED verlichting. Bij die versie is het gebleven, ik zag het als een project voor later ‘een appeltje voor de dorst’. Samen zijn het tafeltje en de lamp mijn ‘Adam en Eva’ set.

Vanaf dit meubel verscheen er vaker een subtiele abstracte figuratie in het werk. Poten veranderen steeds vaker deels in armen die de andere onderdelen vasthouden..


Uitvoering in hout

De bijzettafel vond ik zelf dusdanig aangenaam voor het oog, dat ik het in hout liet uitvoeren. Persoonlijk vind ik de verschillende aanzichten een pluspunt en bij een volgende uitvoering wil ik van een zijde van het blok in het midden een lade maken.


Kruk Sit!

Gezelschapsmeubilair


In 2013 hielp ik iemand door de opleiding 'Verkoper Detailhandel'. In de lesstof kwam voorbij dat zo'n verhuisplankje met wieltjes eronder een hondje wordt genoemd. Dit was een trigger en liet me niet los; op zo'n manier wilde ik ook wel een hond. Geen werkhond, maar een hond voor in huis.


De positie van de kruk refereert aan een hond die zit en afwacht. De titel is dan ook Sit! hetgeen waar de honmd zojuist op reageerde.


De kruk is in drie tinten blauw geschilderd op een manier waardoor het lijkt dat er hard licht op valt.


De kruk is de eerste duidelijke verwijzing naar de wereld om ons heen, inmiddels zijn er meer verwijzingen naar figuratie. Deze werken vat ik samen onder de term 'Gezelschapsmeubilair'.

Bijzettafel Pléboulle


Deze vorm ontstond tijdens een vakantie in het plaatsje Pléboulle in Frankrijk. Er was geen specifieke aanleiding, ik was vormen aan het tekenen met in het achterhoofd kunst. Op het moment dat ik het had gebouwd voor toepassing bij een Kubiek, was het ook een tafel.

Uit de lengtes van het 'takken' is een kubus in ribben te construeren, maar dat is toeval.

Share by: